Sapari

Nachtbussen in Vietnam zijn prima. Je ligt al in een lighouding in je stoel. Aangekomen in her dorpje Sa Pa. In de bus kon je nog blijven liggen tot je plaatselijke gids je kwam ophalen om 6.30. Lokale mensen kleden zich anders hier en de kleding is zelfgemaakt. Na het afzetten bij een hotel, kregen we gratis ontbijt. Uiteraard ook hier weer betalen voor je drankje.
Mocht me omkleden in een van de hotelkamers. Dit was ook het laatste moment van mijn Dumoulin 3 daagse. We begonnen aan onze tocht. Wat opviel was dat er niemand was met goede loopschoenen en je moest je bagage meenemen onderweg. We daalden al snel af op een zijpaadje. En toen ging het mis. De wolken barsten open en daar stonden we dan. Modderstromen en slipperige weggetjes. Gelukkig was daar ook hulp van een 80 jarige local en een 40 jarige Canadese. Uiteraard ging iedereen op zn plaat. Onze Duitser viel nog ff 2 mtr naar beneden. Het begon levensgevaarlijk te worden. Er werd zelf op een gegeven moment een nieuwe route uitgehakt voor ons. In de tussentijd had ik min middelvinger al open gesneden. Om 2 uur hadden we lunch. De lokale, soms schattige kinderen proberen je wat te verkopen. Lunch bestond weer uit veelste veel eten. Na de lunch was het laatste uur op normale paden en het was inmiddels droog.
Aangekomen bij een prachtig huis was er helemaal niets gereserveerd. Dus weer doorlopen naar de volgende. Deze homestay had een zolder met 20 matrassen in een kring. Ze hadden ook een net om de beestjes bij je vandaan te houden. Echter waren we al om 4 uur hier en aten we om 7. Deze mensen doen ook weer zoveel moeite voor je met eten. Na een drankje ging iedereen al slapen. Zat ik daar alleen. Snel mijn schoenen omgespoeld en gaan slapen.